به نقل از «قدس آنلاین»

چرا بیست و سوم ذی القعده را روز زیارتی امام رضا(ع) می دانند

تاریخ انتشار: ۲۴ تیر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۶۳۱۵۳۹

استاد حوزه علمیه خراسان و سخنران حرم مطهر رضوی گفت: در روز قیامت هر کدام از زائران اهل بیت علیهم السلام در درجه و مکان خاصی هستند، به جز زائران امام رضا(ع) که در این روز آنها را در کنار خود آن حضرت جمع خواهند کرد و در کنار ایشان خواهند بود.

حجت الاسلام و المسلمین سید جعفر طباطبایی در گفت و گو با خبرنگار قدس آنلاین بیان داشت: نام چهار امام از دوازده امام شیعه، علی است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

امام علی ابن ابیطالب، امام علی ابن حسین، امام علی ابن موسی و امام علی بن محمدالهادی علیهم السلام امامانی هستند که نام شریف علی برآنها گذاشته شده است. همچنین چهار ماه قمری نیز از دوازده ماه سال حرام است و هر کدام از این ماه های حرام به نام یکی از این امامانی است که نام علی دارند.

وی ادامه داد: ذی القعده یکی از آن ماه های حرام قمری است که میلاد حضرت معصومه(س)، میلاد امام رضا(ع)، شهادت امام جواد(ع) و خروج امام هشتم شیعیان از مدینه به سمت خراسان در این ماه اتفاق افتاده است. به همین دلیل ذی القعده را به امام رضا(ع) منتسب کرده اند.

وی اظهار کرد: تمام روزهای ذی القعده برای زیارت امام رضا(ع)، نسبت به دیگر روزهای سال امتیاز بیشتری دارند و بین روزهای این ماه بیست سوم ذی القعده که مصادف با خروج ثامن الحجج(ع) از مدینه به سمت خراسان بوده است، زیارت این امام همام از فضیلت بیشتری برخوردار است.

حجت الاسلام طباطبایی یادآور شد: حضرت رضا(ع) روضه شهادت خود را قبل از آغاز سفر به خراسان در بیست و سوم ذی القعده برای مردم مدینه خواندند. ایشان به خواهرانشان به این مضمون فرمودند که خواهرانم بیایید و دور من بنشینید و برایم گریه کنید. کنیزی به امام گفت که آقا گریه سرراه مسافر میمنت ندارد. امام رضا(ع) فرمودند که من می دانم که از این سفر بر بازنخواهم گشت.  

وی ادامه داد: امام رضا(ع) در این روز میوه دل خود حضرت جوادالائمه(ع) را به کنار مزار پیامبر(ص) بردند و دست فرزندش را روی قبر مطهر ایشان گذاشتند. در آنجا فرمودند که ای رسول الله(ص) پسرم را کنار قبر شما به خدا می سپارم. همچنین حضرت در هنگام خروج تا سه مرتبه به سمت قبر پیامبر خدا(ص) بازگشتند و گریه کردند.

وی در خصوص علت این ماجرا ابراز داشت: دلیل آن، این بود که مردم بدانند این سفر برای تفریح ودیدن مامون و آن ماجرایی که بعدا در مورد ولایت عهدی پیش آمد، نیست. این سفر به اجبار است و در آن به شهادت خواهند رسید. ایشان با اعلام شهادت خود، ازمدینه حرکت کردند و زمانیکه به سمت خراسان به راه افتادند نیز بارها در بین راه از شهادت خود به شیعیان خبر دادند.  

سخنران حرم مطهر رضوی تصریح کرد: در خراسان وقتی دعبل ابن علی الخزایی به محضر آقا رسید و شعر معروف خود که به شهرهایی که قبور ائمه(ع) در آنها بود اشاره داشت را خواند، و به این بیت رسید که " و قبر ببغداد لنفس زکیة  _   تضمنها الرحمن فی الغرفات" به این معنی که در بغداد قبر رادمرد و نفس پاکیزه ای است که خداوند آن را در غرفه های بهشت با رحمت خود جای داده است و اشاره به حضرت موسی الکاظم(ع) داشت.

وی افزود: در این هنگام حضرت رضا(ع) به او فرمودند که این بیت را نیز به شعرت اضافه کن که " و قبر بطوس یالها من مصیبة _ الحت علی الاحشاء بالزفرات __ الی الحشر حتی یبعث الله قائما _ یفرج عنا الغم و الکربات" به این معنی که و قبری در توس خواهد بود که چه مصیبتها بر آن وارد می شود. پیوسته آتش حسرت در درون می افروزد، آتشی که تا روز حشر شعله می کشد؛ تا خداوند روزی؛ قائم آل محمد علیه السلام را برانگیزد که غبار غم و اندوه را از دل ما و دوستدارانش، بزداید.

استاد حوزه علمیه خراسان اضافه کرد: دعبل از امام پرسید که قبر توس مربوط به کیست؟ امام(ع) پاسخ دادند: قبر من است و روزها و شبها به پایان نخواهد آمد؛ مگر آنکه شهر توس محل رفت و آمد پیروان و زائران من گردد. به درستی که هر که در شهر توس و غربت من مرا زیارت کند، روز قیامت با من و در درجه من باشد و گناهانش آمرزیده شود.

حجت الاسلام طباطبایی با بیان این نکته که این روایت نشاندهنده عظمت و بزرگی این امام عظیم الشان است، گفت: تمام زائران اهل بیت علیهم السلام در روز قیامت هر کدام در درجه و مکان خاصی هستند. شهدا دربین شهدا و علما بین علما و دیگران نیز به همین ترتیب، به جز زائران امام رضا(ع) که قیامت آنها را در کنار خود آن حضرت جمع می کنند ودر کنار ایشان خواهند بود.

وی در پاسخ به این سوال که آیا اعمال زیارت این امام معصوم در روز زیارتی ایشان تفاوتی با دیگر روزها دارد یا خیر، عنوان کرد: همان اعمال و آدابی که در مفاتیح در باب زیارت امام رضا(ع) آمده است نسبت به دیگر زیارات وارده افضل و بهتر و عمل به آن کافی خواهد بود.

وی با اشاره به شیوع ویروس کرونا در جامعه و برقراری برخی از محدودیت ها در زیارت امام رضا(ع) خاطرنشان کرد: به افرادی که نشانه های بیماری نداشته و توانایی حضور در حرم مطهر رضوی را دارند توصیه می کنم حتما به حرم مشرف شده و از فیض زیارت امام از نزدیک بهره مند شوند.

وی ادامه داد: افرادی هم که بیمار هستند و توانایی حضور در حرم مطهر را ندارند الزامی به مشرف شدن آنها نیست. همچنین برخی از بیمارانی که شرایط جسمانی مناسب تری دارند اما به کرونا مبتلا هستند و ممکن است در صورت حضور در حرم رضوی باعث بیمار شدن هزاران زائر دیگر شوند به هیچ عنوان نباید به دلیل فرارسیدن روز زیارتی در حرم حاضر شوند.

وی خاطرنشان کرد: به هر حال افرادی که نمی توانند در حرم مطهر امام رضا(ع) ایشان را زیارت کنند باید بدانند که آقا از راه دور هم نجواها را شنیده و پاسخ می دهند. این افراد سعی کنند به هیچ عنوان از فیض زیارت ثامن الحجج(ع) از راه دور محروم نمانند.

انتهای پیام/

منبع: قدس آنلاین

کلیدواژه: روز زیارتی امام رضا ع فیض زیارت زیارت امام امام رضا ع ذی القعده امام علی حرم مطهر امام ع

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۶۳۱۵۳۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بیست و پنجم شوال، سالروز شهادت رئیس مذهب شیعه

 

به گزارش خبرگزاری صدا و سیمای استان خوزستان، امام جعفرصادق علیه‌السلام، ششمین پیشوای شیعیان در ۱۷ ربیع الاول سال ۸۳ هجری قمری در مدینه متولد شد، پدر ایشان امام باقر علیه‌السّلام و مادرش ام فروه است.

ایشان در سال ۱۱۴ هجری قمری پس از شهادت پدرش در سن ۳۱ سالگی به امامت رسید و دوران امامتش با اواخر حکومت بنی‌امیه و اوایل حکومت بنی‌عباس مصادف بود.

جامعه اسلامی در زمان آن حضرت از نظر سیاسی _ اجتماعی با فراز و نشیب‌ها و تحولات مهمی روبرو بود و امام صادق (ع) از اوضاع آشفته دستگاه خلافت اموی استفاده و برنامه اصلاحی و نهضت فرهنگی خود را آغاز کرد و با توجه به فرصت مناسب سیاسی و نیاز شدید جامعه، دنباله نهضت علمی و فرهنگی پدرش را گرفت و حوزه وسیع علمی و دانشگاه بزرگی به‌وجود آورد و در رشته‌های مختلف علمی شاگردان بزرگی تربیت کرد.

سرانجام در سال ۱۴۸ هجری قمری، منصور دوانیقی به‌وسیله انگوری که آن را به زهرآلوده کرده بود، امام صادق (ع) را مسموم کرد و به شهادت رساند.

ایشان در سن ۶۵ سالگی به شهادت رسید و پیکر پاکش را در قبرستان بقیع کنار قبر پدرش امام محمدباقر (ع) به خاک سپردند.

از امام سجاد (علیه‌السّلام) پرسـیدند: امـام بعد از شما کیست؟ فرمود: محمد‌باقر که علم را می‌شکافد. پرسیدند‌: امام بعد از او چه کسی خواهد بود؟ پاسـخ داد: جعفر که نام او نزد اهل آسمان‌ها «صادق» است! حاضران با شگفتی پرسیدند: شما همه راسـتگو و صادق هستید؛ چرا او را «بـخصوص» بـه‌این نام می‌خوانید؟
امام سجاد (علیه‌السّلام) به سخنی از رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) اشاره کرد و فرمود: «پدرم از رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نقل کرد که: وقتی فرزندم جعفر بن محمد بن علی بن حسین متولد شد، او را صادق بنامید؛ زیرا فرزند پنجم از او جعفر نـام خواهد داشت و ادعای امامت خواهد کرد؛ به دروغ و از روی افترا به خدا، او نزد خدا جعفر کذاب افترا زننده برخداست.»

امام صادق (علیه‌السّلام) مدت ۱۲ تا ۱۵ سال بنا بر اختلاف با امام سجاد (علیه‌السّلام) و بعد از شهادت جد بزرگوارش مدت ۱۹ سال با امام باقر (علیه‌السّلام) زنـدگی کـرد و توانست به مقدار لازم از خرمن دانش این دو بزرگوار، خوشه‌چینی نماید. مدت امامت ایشان ۳۴ سال به طول انجامید؛ که ۱۸ سال در دوره اموی و ۱۶ سال در دوره عباسی بوده است.

امام صادق (علیه‌السّلام) از نظر رخسار شبیه پدرش امام باقر (علیه‌السّلام) بود؛ البته کمی لاغر‌اندام و بلند‌قـامت. مـردی بود میانه‌بالا، افروخته‌روی و پیچیده‌موی بود، صورتش همیشه مانند خـورشید مـی‌درخشید و موهایش سیاه بود و محاسن معمولی داشت. دندان‌هایش سـفید و بـین دو دنـدان‌پیشین او فاصله بود. بسیار لبخند می‌زد و با شـنیدن نـام پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) رخسارش زرد و سبز می‌شد.

چنان سیمای با ابهتی داشت که وقتی مناظره‌کنندگان بـا او رو‌بـه‌رو می‌شدند، زبانشان بند می‌آمد.

القـاب حـضرت‌: صابر، فـاضل، طـاهر، صادق و کنیه‌اش ابوعبدالله بود؛ و نقش نگینش الله ولی و عـصمتی من خلقه بود.

آشنایی با شخصیت امام صادق (ع)

امام صادق (علیه‌السّلام) دارای شخصیتی ممتاز و بی‌نظیر بود و مورد مدح و ستایش صاحب‌نظران قرار گرفته است. مالک بن انس (از پیشوایان چهارگانه اهل‌سنت) می‌گوید: هرگز چشمی مانند جعفر بن محمد را ندیده و گوشی نظیر او را نشنیده و هرگز بر قلب انسانی برتر از جعفر بن محمد، از نظر دانش و عبادت و پرهیزگاری، خطور نکرده است.

در دوران قبل از امامت، حضرت شاهد فعالیت‌های پدر خویش در نشر معارف دینی و تربیت شاگردان وفادار و با بصیرت بود. امام باقر (علیه‌السّلام) در مناسبت‌های مختلف به امامت و ولایت فرزندش جعفر صادق (علیه‌السّلام) تصریح فرموده و شیعیان را پس از خودش به پیروی از او فرا می‌خواند؛ لذا احادیث زیادی مبنی بر نص امامت حضرت صادق (علیه‌السّلام) نقل شده است.