به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

فضیلت زیارت امام رضا (ع) / اهمیت زیارت علی بن موسی الرضا (ع) در چیست؟

تاریخ انتشار: ۷ آبان ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۶۱۳۸۹۳

به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، در باب زیارت ائمه اطهار (ع)، خود معصومین نیز سفارش و روایات بسیاری در باب زیارت جد بزرگوارشان حضرت اباعبدالله الحسین (ع) دارند، چراکه فرمودند هیچ فضیلتی بالاتر از زیارت امام حسین (ع) نیست و آن سَکنه و آرامش بدست نمی‌آید، مگر زیارت قبر جدمان در سرزمین نینوا و دعا سریع به اجابت نمی‌رسد مگر زیر قُبه حضرت اباعبدالله الحسین (ع).

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

از برکات وجود معصومین همین ایام ولادت و شهادت بزرگواران است، چرا که با مطالعه و رسیدن به سیره زندگی حضرات می‌شود چراغ راه زندگی را روشن نگاه داشت. یکی از برکات وجودی ائمه اطهار (ع) زیارت قبرشان است. زیارتی توأم با اندیشه و عمل که ثواب آن زیارت را دوچندان می‌کند.

«قال رسول اللّه (ص) ستّد فَنُ بضعةٌ منى بخراسان مازار‌ها مکروب الا نفس الله کربه و لا مذنب الا غفرالله ذنوبه»؛ رسول خدا (ص) می‌فرمایند: بزودى پاره ‏اى از بدن من در زمین خراسان دفن مى ‏شود، هیچ غمگینى او را زیارت نمى‏کند، مگر آن که خدا غمش را زائل مى‏کند و هیچ گناهکارى او را زیارت نمى‏کند، مگر آن که خدا گناهانش را مى ‏آمرزد.

همچنین باید اشاره کرد که زیارت ائمه اطهار (ع) مانند توبه از مکفرات است و مصداق: «ان الحسنات یذهبن السیئات» (هود: ۱۱۴) ‏است، رسول خدا (ص) این کلام را در وقتى فرمودند که هنوز پدر و مادر امام رضا (ع) به دنیا نیامده بودند.

امام جواد (ع) به داوود صرمى فرمودند: «من زار ابى فله الجنة». هر که قبر پدرم را زیارت کند اجرش بهشت است و در روایت دیگرى بیان کردند: هر کس قبر پدرم را عارفاً بحقه زیارت کند ازطرف خدا بهشت او را ضمانت مى‏کنم: «قال ابوجعفر محمد بن على الرضا (ع) ضمنت لمن زار قبر ابى (ع) بطوس عارفاً بحقه الجّنةَ على اللّه عزوجل.»

«قال الرضا (ع) لایکون المؤمن مؤمناً حتّى یکونَ فیه ثلاث خصالٍ: سنةٌ من ربه و سنة من نبیه و سنة من ولیّه، فاما السّنةُ من ربه فکتمان السر و، اما السنة من نبیه فمداراة الناس و، اما السنة من ولیّه فالصبر فى الباساء والضراء» تحف العقول: ص ۴۴۲.

امام رضا (ع) می‌فرمایند: مؤمن، مؤمن (واقعى) نمى ‏شود مگر آن که در او سه سنت (عادت و کار) باشد: سنتى از پروردگارش، سنتى از پیامبرش و سنتى از امامش. اما خصلتش از پروردگار آن است که اسرار مردم را مخفى بدارد و افشا نکند و، اما خصلتش از پیامبر آن است که با مردم مدارا کند، و امام خصلتش از امام آن است که در ضررهاى بدنى و مالى صبر و استقامت داشته باشد.

در این‌باره روایات بسیاری از احسان و مروت حضرت علی بن موسی الرضا (ع) وجود دارد، بدین‌سان که مردى به محضر حضرت رضا (ع) آمد و گفت: به اندازه مروت خویش به من احسان کن، فرمودند: نمى‏توانم (زیرا مروت امام خارج از حد بود). گفت: پس بقدر مروت من احسان کن، امام فرمودند: آرى، بعد به غلامشان فرمودند: دویست دینار به او بده.
امام در روز عرفه در خراسان همه مالش (شاید نقدینه باشد) را احسان کرد و به اهل نیاز تقسیم فرمود. فضل بن سهل گفت: این غرامت و اسراف است. اما امام (ع) فرمودند: نه، بلکه غنیمت است، آنچه را که در آن پاداش و کرامت هست، غرامت مشمار

شاه عبدالعظیم حسنی (ع) فرمود: به حضرت جواد (ع) عرض کردم که به زیارت قبر حضرت سیدالشهدا (ع) مشرف شوم یا به زیارت پدرتان.
فرمود: اندکى درنک کن؛ سپس داخل اندرون شد بعد در حالى که اشکهایش بر رخسارش جارى بود، خارج شد و ... سپس فرمودند: زائران امام حسین (ع) بسیارند؛ اما زائران پدرم کمند.

در روایت دیگر فرمودند: زیارت پدرم افضل است زیرا حضرت ابا عبدالله الحسین (ع) را همه مردم زیارت مى کنند؛ اما پدرم را، جز خواص شیعه زیارت نمى کنند.

زیرا هر فرقه اى از شیعه، امام حسین (ع) را از جهات مختلفى از قبیل، شهادت آن حضرت، مخصوصا فرزند بى واسطه حضرت زهرا (ع) بودن محترم مى شمارند و فرق دیگر شیعه، از قبیل: کیسانیه، زیدیه، اسماعیلیه و واقفیه و... امامت حضرت سیدالشهدا (ع) را پذیرفته اند؛ اما در این میان، حضرت رضا (ع) داراى ویژگى خاصى است که اغلب انشعابات تشیع، قبل از ایشان بوده و باقیمانده از فرق مختلف همین خواص شیعه هستند که به ولایت حضرت رضا (ع) معتقدند و شمارشان نسبت به بقیه کمتر است؛ لذا در روایات عارفا بحقه قید شده یعنى ایشان را امام واجب الاطاعه بداند.

زائر حضرت رضا (ع) از زوار تمام انبیاء و اولیا و ائمه (ع) افضل و با ارزش‌تر است.

سلیمان بن حمص گفت: از موسى بن جعفر (ع) شنیدم که مى فرمود: هر کسى قبر فرزندم على را زیارت کند خداوند ثوابى معادل هفتاد حج مبرور به او عطا مى فرماید.
با تعجب گفتم: هفتاد حج مبرور؟! فرمود: آرى هفتاد هزار حج.

باز با تعجب گفتم: هفتاد حج مبرور؟!

فرمود: آرى. هفتاد هزار حج مبرور. بار دیگر با تعجب پرسیدم.

فرمود: بعضى از حج‌ها در پیشگاه خدا مقبول نمى شود. هر کس فرزندم را زیارت کند یا شبى در کنار قبر او به سر برد، مانند کسى است که خداوند را در عرش زیارت کند.

باز با تعجب پرسیدم مانند کسى که خدا را در عرش زیارت کند؟!

فرمود: آرى. روز قیامت، در عرش خدا چهار نفر از پیشینیان: نوح، ابراهیم، موسى و عیسى و چهار نفر از آخر الزمان: محمد، على، حسن و حسین (ع) گرد خواهند آمد و بعد، این مجلس ادامه خواهد یافت. یعنى غیر از این هشت نفر دیگران هم خواهند بود.

زوار قبور ائمه اطهار (ع) با ما، در همین جلسه شرکت خواهند داشت. بالاترین درجه و با ارزش‌ترین عطیه و عنایت، مخصوص زوار فرزندم على بن موسى الرضاست. براى زوار حضرت رضا (ع) ضمانت شده است که خداوند گناهان گذشته و آینده اش را مى بخشد.

امام جواد (ع) فرمود: هر که قبر پدرم، حضرت رضا (ع) را در توس زیارت کند خداوند گناهان گذشته و آینده او را مى بخشد و روز قیامت براى او منبرى در مقابل منبر رسول الله (ص) مى نهد و با آسایش و آرامش بر آن منبر مى نشیند تا خداوند به اعمال آخرین نفر از بندگان خود رسیدگى نماید.
این روایت دو جنبه دارد:
۱- بخشیدن گناه
۲- آسودگى از حساب
بخشیده شدن گناه به هر کمیت و کیفیتى که باشد

شخصى خراسانى به حضرت رضا (ع) گفت: یا بن رسول الله من پیامبر اکرم (ص) را در خواب دیدم که به من فرمودند: وقتى پاره تن من در سرزمین شما دفن شود و ستاره‌ای از من در آنجا غروب کند، چگونه امانت مرا حفظ خواهید کرد؟

حضرت رضا (ع) فرمودند: من در سرزمین شما دفن مى شوم و پاره تن و ستاره دودمان اویم؛ سپس فرمودند: بدان هرکه مرا با قید معرفت به حق واجبى که خداوند از اطاعت برایم قرار داده است، زیارت کند؛ من و پدران گرامى‌ام در روز قیامت شفیع او خواهیم بود و هر که را ما شفاعت کنیم، در قیامت نجات مى‌یابد، ولو کان علیه مثل وزرالثقلین الجن و الانس، گر چه به گناه جن و انس آلوده باشد

زیارت با معرفت، اجر هفتاد شهید

حمزة بن حمران از امام صادق (ع) نقل مى کند که فرمود: هر که نواده مرا در توس خراسان با معرفت به حقش، زیارت کند اجر هفتاد شهید از شهدایى که در کنار رسول اکرم (ص) پیکار کرده اند، به او داده مى شود.

عرض کردم، فدایت شوم.

عرفان به حقش چگونه است؟ فرمود: یعلم انه امام مفترض الطاعته، غریب، شهید بداند که او امام واجب الاطاعه و غریب و شهید است
زیارت حضرت رضا (ع) معادل هفتاد هزار حج است.

یکى از اصحاب گفت: به حضرت صادق (ع) گفتم: فلانى مى گفت که به شما گفته است: من نوزده حج عمره به جا آورده ام؛ بعدا شما فرموده اید که یک حج و یک عمره دیگر به جاى آور تا به اندازه یک مرتبه زیارت حضرت سیدالشهدا (ع) به تو اجر داده شود.

امام ششم (ع) فرمودند: اکنون بگو کدام یک نزد تو محبوبتر است بیست مرتبه به حج رفتن یا با امام حسین (ع) محشور شدن؟ گفتم: با امام حسین (ع) محشور شدن محبوبتر است. فرمود: پس به زیارت امام حسین (ع) (۱۲۳) برو.

با بررسى به روایت، زیارت امام حسین (ع) معادل تا هزار حج هم وارد شده است.

 

انتهای پیام/

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: امام رضا مشهد مقدس ماه صفر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۶۱۳۸۹۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کتاب «ادب زندگی» روانه بازار نشر شد

به گزارش خبرنگار مهر، کتاب «ادب زندگی (خلاصه کتاب حلیة المتقین علامه مجلسی)» اثر محسن معینی در ۲۶۴ صفحه به همت مؤسسه بوستان کتاب به چاپ رسید.

ادب برترین اخلاق، شرافت، و میراث و هم‌نشین شمرده می‌شود و مایه کمال، ارزشمندی و زینت، و نشان خرد آدمی است. کتاب حلیة المتقین آمیزه‌ای از اخلاق، احکام، اذکار و ادعیه و درمان به همراه داستان‌های دلنشین با محوریت آداب اسلامی است؛ کتابی دربردارنده آداب خوراک، پوشاک، مسکن، خواب، سفر، ازدواج و فرزندآوری و تربیت فرزند و آموزه‌های طبی.

اثر حاضر بر آن است مطالب ارزشمند «حلیة المتقین» را با عباراتی کوتاه‌تر و دسته‌بندی روشن‌تر ارائه کند و مدعی است که با حجم اندک خود، عمده مطالب آن را در بر دارد.

ساختار اثر

این کتاب در ۱۴ باب تألیف شده است؛ باب اول با عنوان «آداب لباس و کفش» فضیلت آراستگی، لباس‌های حرام و رنگ‌های مستحب و مکروه برای لباس را بررسی کرده و حکم لباس کفار و لباس جنس مخالف، آداب لباس نو و رنگ انواع کفش را مورد تأکید قرار داده است.

باب دوم با عنوان «آراستن و زیورآلات» انگشتر و دست و انگشتان مناسب برای آن، فضیلت عقیق و سفارش ۵ نگین برای مؤمنان را شرح داده و زیور طلا، نگاه در آینه و کیفیت خضاب را تبیین کرده است.

«آداب خوردن و آشامیدن» عنوان سومین باب از کتاب حاضر است که در آن ظروف ممنوع، آداب و اوقات غذا خوردن و آداب پس از غذا بررسی شده و فواید دانه‌ها، سبزی‌ها و میوه‌ها، فضیلت و آداب میهمانی و آداب آب خوردن به رشته تحریر درآمده است.

نویسنده در باب چهارم با عنوان «ازدواج، خانواده و تربیت فرزند» فضیلت ازدواج و نهی از رهبانیت، آداب ازدواج و نماز و دعای زفاف و شب عروسی را بیان کرده و دوران بارداری، ولادت و نام‌گذاری، شیر دادن و تربیت فرزند و حقوق والدین را شرح داده است.

پنجمین باب از این کتاب با عنوان «مسواک، شانه، اصلاح و…» تراشیدن موی سر، محاسن و کندن موی بینی و بازی با ریش را تبیین کرده و ناخن گرفتن، دفن کردن ناخن و آداب شانه کردن را به نگارش درآورده است.

باب ششم با عنوان «بوی خوش و…» ضمن بررسی منشأ گیاهان و اشیای خوشبو، کراهت رد کردن بوی خوش و غالیه، فضیلت و آداب روغن مالیدن بر بدن، روغن بنفشه و آداب بوییدن گل را مورد تاکید قرار داده است.

«حمام و نظافت» عنوان هفتمین باب از کتاب مذکور است که در آن آداب ورود و خروج حمام، شستن سرو بدن و داروی نظافت تشریح شده و فاصله زمانی میان هر دارو کشیدن، برخی آداب نوره کشیدن و غسل‌ها به رشته تحریر در آمده است.

باب هشتم با عنوان «خواب و بیداری، قضای حاجت» اوقات خواب، مکان و آداب خوابیدن و دعاهای قبل از خواب برای موارد خاص را بررسی کرده و نکاتی درباره خواب راست و دروغ و تعبیر خواب، بیداری شب و آداب قضای حاجت را بیان کرده است.

نویسنده در باب نهم با عنوان «بیماری و داروها» صبر بر بیماری‌ها و ابتلایات، راه‌های درمان عمومی برای تمام بیماری‌ها و ادعیه مشترک امراض با برخی داروهای مرکب را شرح داده و امراض درونی، قولنج، بادها، درد معده و سرفه، تعویذات سحر، گزندگان و… و تربت شریف امام حسین (ع) و بعضی ادویه‌ها راه تبیین کرده است.

باب دهم با عنوان «آداب معاشرت» حقوق خویشان، غلامان و کنیزان، دوستی و دوستان و شاد نمودن و برآوردن حوائج مؤمنان را تشریح کرده و حقوق مؤمن غایب، کافر و ناصبی و اعمال حقوق محتضر و میت را بررسی کرده است.

باب یازدهم با عنوان «آداب مجالس» ضمن تبیین مصافحه، معانقه و بوسیدن، طریقه نشستن و وظایف صاحبخانه، آداب مجالست، ذکر خدا در مجالس و مشورت کردن را به رشته تحریر درآورده است.

دوازدهمین باب از کتاب حاضر با عنوان «خانه و آداب ورود و خروج» خانه وسیع، حکم نقاشی و مجسمه و آثار عبادت در خانه و عدم آن را بیان کرده و برخی پرندگان و حیوانات، خرید، ساخت و روشنایی خانه و آداب خارج شدن از خانه و ورود به آن را به نگارش درآورده است.

باب سیزدهم با عنوان «آداب حرکت سواره و پیاده، بازار، تجارت، زراعت و نگهداری چهارپایان» مَرکَب، آداب، ادعیه و اذکار سواری بر مرکب و نکاتی برای راه رفتن را شرح داده و آداب خریدن و نگهداری حیوان، تلاش برای کسب روزی و آداب زرع و کشت را مورد تأکید قرار داده است.

«سفر» عنوان چهاردهمین و آخرین باب از کتاب مذکور است که در آن زمان‌های خوب و بد برای سفر، آداب و ادعیه شروع سفر و رفیقان سفر بیان شده و برخی آداب توقف و حرکت، نکاتی درباره سفر دریایی و آداب اسب تاختن و تیر انداختن مورد بررسی قرار گرفته است.

کد خبر 6096844 فاطمه علی آبادی